W Ekwadorze kontynentalnym wyróżnia się 3 regiony fizyczno-geograficzne: nadbrzeżny (Costa) - obejmujący nizinę oraz pasma niskich gór ciągnące się wzdłuż Oceanu Spokojnego, środkowy - górski (Sierra), obejmujący Andy Ekwadorskie (2 łańcuchy - Kordylierę Zachodnią i Kordylierę Wschodnią, rozdzielone Wielką Centralną Doliną zwaną Korytarzem Sródandyjskim oraz wschodni (Oriente) - wyżynny, przedgórski region, przechodzący na wschodnich krańcach Ekwadoru w Nizinę Amazonki. Czwarty region Ekwadoru to archipelag Galapagos znadujący się w odleglości około 1000 km od kontynentu.
Costa
Costa to region na zachód od Andów, gdzie z północy na południe ciagną się pasma niewielkich wzgórz i rozległe niziny nadmorskie. Od północy na południe znajdują się doliny: Borbon, Manabi i Progreso, a największe pasmo wzgórz wystepujące w środkowej części Costa to Cordillera Chongon - Colonche, ktòra osiąga 634 m n.p.m.
Wybrzeże składa się z trzech głównych ekosystemów: tropikalne lasy na północy, tropikalne sawanny w centralnej i południowo-zachodniej części oraz suche lasy na południu. Wzdłuż wybrzeża wyróżnia się jeszcze dwa dodatkowe ekosystemy, które mają swoje charakterystyczne skupiska roślin i zwierząt: mangrowce oraz plaże i klify, słynące z niezwykłych formacji skalnych. Można znaleźć duże obszary zdominowane przez pierwotną roślinność: suchy las o powierzchni 369 kilometrów kwadratowych, las wilgotny o powierzchni 12.000 kilometrów kwadratowych i las nadrzeżny o powierzchni 4000 kilometrów kwadratowych, aby wymienić tylko kilka.
Na wybrzeżu uprawia sie główne produkty eksportowe, takie jak banany, kawa, kakao, ryż, soja, bawełna, trzcina cukrowa, owoce oraz inne rośliny tropikalne w celu zaspokojenia popytu na rynku krajowym i międzynarodowym.
Mangrowce i środowisko morskie stanowią idealny habitat dla skorupiaków przyciągających tysiące wędkarzy, którzy korzystają z obfitości ich zasobów. Setki osób pracują na farmach krewetek, o łącznej powierzchni 126 tysięcy hektarów. Krewetki są jednym z głównych produktów Ekwadoru.
Portowe miasta Guayaquil, Puerto Bolivar, Esmeraldas i Manta znajdują się na wybrzeżu, są idealnymi miejscami dla wędkarzy i do uprawiania sportów wodnych. Region Costa ma siedem prowincji: Esmeraldas, Santo Domingo de los Colorados, Manabi, Guayas, Santa Elena, Los Rios i El Oro; każda oferuje wiele atrakcyjnych miejsc i szeroki wachlarz roślinności począwszy od dżungli tropikalnej, poprzez lasy deszczowe po obszary półpustynne.
Główne atrakcje prowincji Esmeraldas to plaże i miejscowości turystyczne takie jak Atacames, Tonsupa, Same oraz wioski rybackie, lasy namorzynowe i stanowiska archeologiczne. Wody oceaniczne w pobliżu plaż są bogate w krewetki, ostrygi, homary, kraby, małże i inne skorupiaki. Rezerwat bio-antropologiczny Indian Awa i Rezerwat Ekologiczny Cotacachi-Cayapas z lasami wilgotnymi znajdują się w północnej części prowincji Esmeraldas. Na obszarze tym o wysokiej wilgotności znajduje się wielka różnorodność, z olbrzymią ilością gatunków. Na tym obszarze, który rozciąga się od linii równika do granicy z Kolumbią mieszkają Indianie Chachis, zwani też Cayapas , jak również część Indian Awa i ludność rasy czarnej.
Różnorodność zasobów naturalnych w prowincji Manabi, sprawia, że jest to miejsce szczególnie atrakcyjne. Turyści znajdą tutaj malownicze krajobrazy jak również wioski rybackie, lasy mangrowców, plaże, obszary chronione, wyspy i wykopaliska archeologiczne. Port Manta i miejscowość Bahia de Caráquez należą do głównych centrów handlowych i turystycznych. Park Narodowy Machalilla zajmuje powierzchnię 55040 ha, obejmuje wyspy Salango i La Plata i jest sercem regionu. Park obejmuje trzy strefy klimatyczne: las tropikalny, las suchy i las bardzo suchy, które posiadają szeroką gamę habitats dla różnych roślin i zwierząt. Każdego roku plaże Crucita, San Jacinto, Puerto Lopez, Montanita przyciągają tysiące turystów.
Prowincja Guayas posiada jeden z najważniejszych ekosystemów kraju: zatokę Guayaquil, zasilaną przez 1526 m3 słodkiej wody na sekundę. Prowincja ma kilka obszarów chronionych. Najważniejszym obszarem chronionym jest Reserva Ekologiczna Mangrowców Churute, niedaleko od Guayaquil, gdzie można obserwować i studiować wiele gatunków ptactwa wodnego i innych zwierząt.
Krajobraz wybrzeża w prowincji Santa Elena jest półpustynny, co wywołane jest wpływem prądu Humboldta i tu znajduje się roślinność kserofityczna. Rośliny przystosowały się do tego środowiska, co czyni że ich liście zamieniają się w kolce i wytwarzają bardzo głęboki system korzeniowy.
W prowincji El Oro skamieniały las Puyango jest jednym z najbardziej spektakularnych miejsc na badania paleontologii, należy do obszarów półpustynnych prowincji. W rejonie miejscowości Zaruma i Piñas lasy są bogate w ptaki i orchidee.
KLIMAT
Pora deszczowa trwa od grudnia do lipca. Chmury lub mżawka (mokra mgła) są często obecne. Północne wybrzeże Pacyfiku ma średnią roczną temperaturę 25°C -31°C (ciepły sezon od grudnia do lutego), podczas gdy na południu jest cieplej z powodu prądów morskich. Pływanie w oceanie jest przyjemne przez cały rok. Temperatura wody wynosi 22°C - 25°C w okresie od stycznia do maja, w którym średnia temperatura wody jest 24°C, a przez pozostałą część roku 22,5°C.
Sierra
Sierra obejmuje pasmo Andów w centralnej części kraju. Andy Ekwadorskie ciągną się z północy na południe i są częścią wielkiego systemu górskiego Andów. Kordyliera Zachodnia i Wschodnia to wysokie pasma górskie, przekraczające 5000 m n.p.m. Znajdują się tam jedne z najwyższych szczytów Ameryki Południowej: Chimborazo (6 310 m npm), Cotopaxi (5897 m npm), Cayambe (5796 m npm), Antisana (5753 m snm) i Sangay (5230 m npm). Obie Kordyliery są rozdzielone szerokim na około 30 km podłużnym Korytarzem Sródandyjskim zwanym "Aleją Wulkanów", który leży na wysokościach 2000 do 3000 m npm. W tym regionie występuje wielkie bogactwo zróżnicowanej flory i fauny, która adaptuje się do niskich temperatur, silnych wiatrów, intensywnego promieniowania nadfioletowego, deszczu i na dużych wysokościach do gradu i śniegu.
Warunki klimatyczne występujące w Sierra jak i działalność wulkaniczna, wpłynęły na rozwój niektórych gatunków roślin, które występują na obszarze zwanym paramo o przepięknych pejzażach. Między 3500 i 4500 metrów nad poziomem morza, region paramo jest idealnym miejscem dla kondorów, sów, jeleni, lam, wikuni, kolibrów i kolorowych kwiatów. Andyjskie paramo charakteryzuje się obecnością traw, mchów i innych gatunków roślin. Obaszary paramo w północej częsci kraju, zwłaszcza paramo El Angel, słyną z gigantycznych frailejones (Espeletia). Skłony Andów bogate w porosty i mchy, które pokrywają drzewa, są schronieniem dla niedźwiedzi, tapirów i pum. Głównymi miastami w Sierra są Quito, Cuenca, Ibarra, Ambato, Riobamba i Loja.
KLIMAT
Teoretycznie pora deszczowa trwa od grudnia do lipca, choć w ostatnich dekadach w związku ze zmianami klimatycznymi nie jest to już tak widoczne. Klimat i zachmurzenie w Sierra zmieniają się wraz z wysokością. Sierra obejmuje wyskości od 500 metrów nad poziomem morza do 5000 - 6000 m na najwyższych szczytach. Klimat zależy od wysokości i temperatura traci 3°C na każde 200 m. Zmiany opadów i ciśnienia atmosferycznego wpływają na różnice w roślinności występującej na tej samej wysokości. Doliny sródandyjskie mają temperatury pomiędzy 16°C a 22°C. Pora sucha trwa od czerwca do końca września.
Oriente
Oriente to region leżący na wschód od pasma Andów. Stanowi pas przedgórzy łagodnie przechodzących w aluwialną Nizinę Amazonki. Obszar przedgórzy jak i Nizina Amazonki są poprzecinane rzekami biorącymi swój początek w Andach i uchodzących do Amazonki lub dopływów Amazonki. Te rzeki naniosły z Andów dużo materiału, tworząc aluwialne gleby i tarasy dla rolnictwa. Nizina Amazońska o Amazonia pokrywa bujną roślinnościa, charakterystyczną dla lasów tropikalnych powierzchnię 120 tysięcy kilometrów kwadratowych. Andy tworzą zachodnią granicę tego regionu, a Peru i Kolumbia, odpowiednio, ograniczają Amazonię ekwadorską od południa i północy.
Główną atrakcją dżungli nadamazońskiej jest roślinność w ogóle, a zwłaszcza drzewa, których wysokość niekiedy przekracza 45m. Częste gatunki drzew w tym regionie to cynamon, caoba, guayacan, drzewa strączkowe. Aluwialne równiny rozciągają się wzdłuż brzegów większych rzek i tam występują duże ilości palm.
Głównymi wrotami do Amazonii dla turystów jest rzeka Napo, ważny doplyw Amazonki. Dolina rzeki Napo ma długość 1400 km i jej szerokość oscyluje od jednego do pięciu kilometrów. Na rzece Napo jest 130 wysp i wysepek, które są pokryte młodymi lasami i sa miejscem gniazdowania wielu gatunków ptaków. Znaczną część linii brzegowej pokrywa dżungla tropikalna i w ciągu milionów lat meandrująca rzeka utworzyła tam piękne jeziora.
Społeczności indiańskie zdolały utrzymać swój styl życia w ekosystemach, które istnieją w dżungli. Największymi grupami etnicznymi w ekwadorskiej Amazonii są: Siona-Sequoia, Cofanes, nizinni Quichua, Huaorani, Shuar i Achuar.
Ekosystem Amazonii jest uważany za jedno z najbogatszych w świecie i najbardziej złożonych środowisk roślin i zwierząt. Istotną cechą regionu jest istnienie płodnych gatunków flory i fauny, które prezentują niezwykłe zmiany w makro- i mikrośrodowiskach. W dżungli odpowiadającej górnej Amazonii zostało zidentyfikowanych 100 gatunków drzew na hektar. Aby zdać sobie sprawę z rzeczywistej wielkości tej liczby, musimy wiedzieć, że w najgęstszych lasach Ameryki Środkowej występuje tylko 40 gatunków. Jesli chodzi o umiarkowane lasy Ameryki Północnej i Europy, rzadko występuje tam więcej niż 20 gatunków na hektar.
Rzeki, jeziora i bagna Amazonii są domem dla 600 gatunków ryb i ponad 250 gatunków płazów i gadów. Dwa gatunki kajmanów żyjące w jeziorach w dolinach rzek Napo i Aguarico dochodzą do ponad 4 m. W Amazonii ekwadorskiej żyją typowe południowoamerykańskie ssaki, w tym pancerniki, niedźwiedzie i leniwce. Nietoperze amazońskie tworzą grupę ponad 60 gatunków. Inne ssaki żyjące w dżungli tropikalnej to tapiry, małpy, oceloty i jaguary. Spacer przez dżunglę pozwala turystom obserwować małpy i duże gryzonie, a w jeziorach manatie i kajmany.
Ptaki są najliczniejszą grupą kręgowców amazońskich, bo obejmuja prawie tysiąc gatunków, wystepujacych wśród lasów, jezior i terenów otwartych. Wszystkie ekosystemy Amazonii są zamieszkane przez kolorowe ptaki. Często można zobaczyć nad wodą lub na lądzie, papugi, ary, tukany i tanagary. W całej Amazonii żyje olbrzymia ilość czapli i mew.
Ogromny system parków narodowych w Ekwadorze i ich stacji terenowych oraz obszarów chronionych obejmuje około 3.035.250 hektarów. W celu zachowania i ochrony tych unikalnych miejsc Ekwador utworzył w Amazonii między innymi Rezerwat Biosfery Parku Narodowego Yasuni, Rezerwat Ekologiczny Limoncocha i Rezerwat Faunistyczny Cuyabeno. Dorzecza Napo i Aguarico oferują wiele możliwości do obserwowania różnych ekosystemów, terenów zalewowych, bagien i terenów podmokłych, każdy zamieszkany przez wiele gatunków. Rzeki Yuturi, Yasuni, Tipitini, Cononaco Tivacuno są całkowicie otoczone dziewiczą dżunglą.
KLIMAT
Oriente ma klimat gorący i wilgotny, obfite opady przez cały rok, z wyjątkiem między grudniem a lutym, okresie najbardziej suchym. Średnia temperatura 25-31°C.
Galapagos
Wizyta na Wyspach Galapagos pozwala odkryć naturę w jej najczystszej postaci. Młody angielski przyrodnik Charles Darwin, po odwiedzeniu archipelagu w 1835 roku, napisał swoją słynną książkę "O pochodzeniu gatunków", która zrewolucjonizowała świat. Połozony o 1000 km od wybrzeża Ekwadoru, ten tajemniczy i fascynujący archipelag składa się z 13 głównych wysp, sześciu mniejszych wysp i ponad 215 wysepek. Jego powierzchnia wynosi 8010 km². Znaczna część archipelagu znajduje się na południe od linii równika, gdzie zbiega się kilka prądów oceanicznych. Galapagos posiada wszystkie elementy niezbędne żeby zostać uznane cudem zarówno zoologicznym, botanicznym, jak i geologicznym.
Pięć milionów lat temu, po wybuchach wulkanów znajdujących się na dnie oceanu, wyspy Galapagos wynurzyły się na powierzchni Pacyfiku. Są to formacje lawy i skał wulkanicznych, które sprawiają, że turyści mają wrażenie, że znajdują się w "innym świecie" podczas wizyty na Galapagos.
Proces ewolucji, klimat, prądy oceaniczne i względny brak drapieżnych wrogów - w tym ludzi - sprawiło, że wyspy stały sie jednymi z najrzadszych i najważniejszych na naszej planecie. Dostając się różnymi "drogami" z kontynentu na wyspy, zwierzęta i rośliny skolonizowaly pierwotne lawy utworzone tysiące, a nawet mililony lat temu na wyspach Galapagos. Organizmy, które przetrwały podróż z kontynentu stały się unikalnymi gatunkami, które nie wystepują nigdzie indziej. Wszystkie gady Galapagos, połowa gatunków ptaków, 32% roślin i 25% ryb i bezkręgowców występują tylko na tym archipelagu.
Środowisko lądowe i morskie wysp oferuje szereg unikalnych krajobrazów, które zauroczyły pokolenia turystów i naukowców. Gigantyczne żółwie, legwany lądowe i morskie i jaszczurki lawowe są rodzinami najbardziej spektakularnych gadów jakie kiedykolwiek widziano. Ptaki reprezentowane są przez ponad 13 różnych gatunków zięb, kormorany, małe pingwiny, jastrzębie, kolibry, albatrosy i flamingi, zeby wymienić tylko kilka. Wśród ssaków na wyspach znajdują się urocze figlarne lwy morskie i wspaniałe delfiny.
Z tych wszystkich powodów UNESCO ogłosiło Wyspy Galapagos Dziedzictwem Naturalnym Ludzkości.
KLIMAT
Znajdujące się w Ekwadorze, wyspy Galapagos podlegają prądom oceanicznym, które wpływają na temperaturę archipelagu. Jednak pogoda jest przyjemna w dowolnej porze roku. Klimat nie jest typowo tropikalny, ale umiarkowany i suchy, z dwoma sezonami:
- •Od grudnia do maja, gorący sezon (23°C -30°C) z chmurami. W tym czasie temperatura wody może osiągnąć 27°C, a morze jest stosunkowo spokojne, z lepszą widocznością.
- •Od czerwca do listopada, chłodny sezon (19°C -26°C) i dość suchy. Temperatura wody może spaść do 21°C, morze jest niekiedy wzburzone i jest gorsza widoczność w wodzie, ale to własnie w chłodnym sezonie jest bardziej prawdopodobne, ze nurkowie zobacza rekiny wielorybie.
Głównym regulatorem klimatu na wyspach Galapagos jest temperatura powierzchni oceanu i prądów oceanicznych, które tworzą mikroklimaty na wyspach i wpływają na różnorodność flory i fauny, które można znaleźć na każdej wyspie. Wybór czasu, aby odwiedzić wyspy Galapagos zwykle jest określony rodzajem fauny i flory, które moźna zobaczyć, ponieważ zmieniają się one w ciągu roku. W dużym stopniu zależy to bowiem od pory roku i pogody.